‘Ieder mens heeft z’n kwaliteiten’
“Als je iets wil, moet je er ook iets voor doen”, zo is Stephanie de Heijde opgevoed. Dat ze er zóveel voor moest doen om te komen waar ze nu is, had ze voor haar vijftiende jaar niet kunnen vermoeden. Eigenlijk wilde ze dokter worden, maar dat zat er na een lange periode van ziekte, met als gevolg een niet aangeboren hersenletsel (NAH) niet meer in. Als opbouwwerker bij ONS welzijn is ze inmiddels helemaal op haar plek.
Met haar enthousiasme en tomeloze inzet krijgt ze veel voor elkaar, ondanks dat ze chronisch ziek is. Op haar vijftiende moest ze onverwachts met spoed een hersenoperatie ondergaan met jarenlang herstel. Na veel weerstand en vastlopen pakt ze zelf de draad weer op. Ze moest verder met een visuele en neurologische beperking. “Je nieuwe ik met beperkingen valt niet mee. Ik moest alles opnieuw leren en mijn nieuwe plekje in de maatschappij weer ontdekken. Plotseling chronisch ziek worden heeft op meerdere gebieden en in je netwerk nogal een impact. Ik merkte dat ik in hokjes geduwd werd, waar ik mij helemaal niet in thuis voelde en ik liep vast in allerlei systemen die in de praktijk niet aansloten.”
Eigen kracht
Ze geeft niet op en begint aan een mbo-opleiding maatschappelijk werk. Ze volgde coaching trajecten, had contact met lotgenoten en deed zoveel mogelijk met alles mee. Zo kwam ze op het pad van sociaal werk. In 2018 stroomde ze door naar het hbo en in 2022 kon ze zich sociaal werker noemen. Gedurende stages deed ze ervaring op in verschillende doelgroepen.
En nu is ze opbouwwerker. “Ik heb er zelf op aangestuurd en ben er op eigen kracht gekomen. Ik werk vier dagen in de week en gebruik een dag om bij te komen. Het is voor mij noodzaak om mijn eigen agenda te beheren. Ik heb beperkte energie en die wil ik graag goed inzetten.”
Loopt Stephanie tegen bepaalde dingen aan? “Ja, tegen praktische zaken in de zorgwereld. Als je eenmaal een ‘label’ hebt en kan functioneren, pas je niet meer in hokjes, ook al heb je de zorg toch wel nodig. Zo word ik steeds met mijn beperking geconfronteerd. Dat is voor mij inmiddels ‘normaal’ geworden.”
Bekend gezicht
In Berghem is Stephanie inmiddels een bekend gezicht. “Ik voel me fijn in het dorpse. De lijntjes zijn kort, je krijgt dingen sneller voor elkaar, het is gewoon leuker.” Stephanie gaat in haar werk pijnpunten niet uit de weg. Bij een casus met overlast in een straat boekte ze veel succes bij de bemiddeling. Ze belde overal aan om uit te zoeken wat er precies aan de hand was en wat er nodig was om het op te lossen. Ze organiseerde een straatontmoeting waarbij ook de wooncoöperatie, politie en wijkcoördinator betrokken waren. Ze zorgde voor een partytent, koffie, thee en haalde er zoveel mogelijk bewoners bij.
“In het eerste uur moest er geventileerd worden en kwamen de emoties eruit. Daarna kwam het gesprek op gang en werden de zaadjes geplant voor toekomstige sociale activiteiten. De bewoners kregen meer begrip voor elkaar. Er volgde een barbecue, mensen hielpen elkaar met een kapotte riolering en met Kerstmis nodigden ze elkaar zelfs uit.”
“Soms heeft iemand hulp nodig, maar uit dat op een verkeerde manier. Ik ben er een half jaar zoet mee geweest. Ik had die tijd nodig om een vertrouwensband op te bouwen. Het is nu bijna twee jaar geleden en het gaat goed in die straat.” Stephanie is trots op de inwoners: “Dat ze hun gedrag konden veranderen, gingen samenwerken met de partners en dat ze zo weer op goede voet verder konden. Fijn dat ik hier een mooie verbinding kon leggen.”
Samenwerking
Stephanie faciliteert samen met een collega groepswerk in Berghem. Zoals een lotgenotengroep voor zes jong volwassenen met niet aangeboren hersenletsel. “Anderhalf uur bij elkaar komen betekent al heel veel voor deze doelgroep.”
Stephanie heeft als opbouwwerker regelmatig contact met de dorpsraad, besturen van verenigingen, zorgcorporatie en bestuur van het wijkgebouw. “Soms is het frustrerend dat ik zelf sneller wil dan partners. Maar ik blijf de samenwerking zoeken. Meestal willen de mensen wel, maar wie pakt de verantwoordelijkheid op? Ieder mens heeft z’n kwaliteiten. Ik haal ideeën op en probeer mensen te overtuigen om ook eens buiten bestaande hokjes te denken. Dat vraagt geduld. Hierin neem ik mijn eigen ervaringen mee, het alfabet heeft meerdere letters, dus lukt iets niet meteen, dan zijn er nog meer mogelijkheden om tot het doel te komen.”
Door Paula van Hout