Mijn naam is Jimme. Ik ben 22 jaar oud en ik ben nu ongeveer 5 jaar lang uit de kast als Transgender. Hier vertel ik een stukje over mijn coming out en hoe ik dit ervaren heb.
Het begon bij mij op de basisschool. Op dit moment heette ik (Jara) en ging ik nog als meisje door het leven. Ik ben deel van een 1 eiïge tweeling en ging samen met mijn tweelingzus (Janne) naar school. Rond groep 6 begon ik jongens kleding te dragen, knipte ik mijn haar kort en ging ik op voetbal. Ik had genoeg vriendjes en vriendinnetjes en voelde mij geaccepteerd door mijn leeftijdsgenoten. Natuurlijk werden er wel eens opmerkingen en grapjes gemaakt maar hier had ik geen moeite mee.
Dit veranderde toen ik naar de middelbare school ging. Alles wat veilig en dichtbij stond was in één klap weg! Ik was voor het eerst zonder mijn tweelingzus en moest het alleen doen. Ik merkte al snel dat het op deze school niet zo normaal was hoe ik er uit zag. In mijn klas zelf werd ik niet gepest maar buiten de lessen om wel. Ik werd nageroepen dat ik een manwijf was en op de gangen werd ik op mijn enkels getrapt. Ik ging niet graag naar school en het gebouw inlopen zelf was al een hele opgave. Gelukkig had ik wel een hele goede vriendin en tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds heel goed bevriend. In de 2e klas werd ik weer steeds vrouwelijker en hierdoor was ik doodongelukkig maar alles beter dan het pesten. In de 3e klas kreeg ik een eetstoornis omdat ik niet ongesteld wilde zijn en niet verder wilde ontwikkelen. Dit werd steeds erger en niet veel later kreeg ik de diagnose Anorexia Nervosa. Ik had zwaar ondergewicht en moest opgenomen worden. Ik heb vanaf mijn 16e tot mijn 18e bij verschillende eetstoornis behandelingen gezeten. Mijn laatste behandeling was bij (GGZ Eindhoven) en daar had ik samen met mijn ouders gezinstherapie gekregen. Daar zat ik ook bij een psycholoog en zij ging voor het eerst door op het echte probleem achter mijn eetstoornis. Ik vertelde over mijn verleden en dat ik mij altijd heel anders heb gevoeld. Zij bracht voor het eerst de term transgender bij mij op en toen ik dat hoorde wist ik het zeker. Ik zit in het verkeerde lichaam. Ik heb het samen met haar aan mijn ouders verteld en al snel volgde een transgender traject in (VUMC Amsterdam). Na een jaar lang onderzoeken en gesprekken mocht ik aan de puberteitsremmers beginnen en een half jaar later aan de testosteron. Ik was 19 toen ik mijn borst verwijderende operatie had en 20 toen ik mijn baarmoeder en eierstokken heb laten verwijderen.
Na mijn operaties heb ik even een pauze genomen in het hele traject want hier was mijn lichaam duidelijk aan toe. Op dit moment kwam mijn depressie weer heel erg naar boven en hierdoor ontwikkelde er bij mij een marihuana (wiet) verslaving en een angststoornis. Ik zat alleen nog maar thuis en lag in bed of ik was aan het gebruiken. Ik ben naar een kliniek gegaan en daar ben ik 10 weken lang opgenomen. In de kliniek ben ik erachter gekomen dat mijn genderdysforie nog heel erg op de voorgrond staat en dat dit bij mij een hele grote onzekerheid is. Voor nu staan er geen operaties op de planning en is dat iets voor in de toekomst. Ik ben nog lang niet klaar met mijn traject maar met genoeg liefde en hulp van buitenaf kan ik altijd mijzelf zijn en daar ben ik trots op.